شناخت ریواس

ریواس گیاهی است بومی آسیا از تیره علف هفت بند که از سده شانزدهم در اروپا کشت می شد. در ایران در ارتفاعات تهران و در دامنه البرز و در نیشابور نیز می روید. این گیاه دارای ساقه و برگ گلی رنگ است که برگ آن خوردنی نیست و ساقه ی ترش مزه ای دارد. هنگام خرید دقت کنید که ساقه آب دار، شکننده و ترد باشد. توجه کنید پوست ساقه آن را قبل از پخت بگیرید. این گیاه را برای شربت نیز استفاده می کنند. خورش ریواس هم طرفداران خاص خود را دارد. این گیاه از یک تا چهار روز در یخچال قابل نگهداری است ولی برای نگهداری طولانی تر آن، پس از بریدن ساقه ها، آن را منجمد کنید.

ارزش غذایی ریواس

ریواس دارای ویتامین، پتاسیم و کلسیم است و به علت دارا بودن اسیدهای آلی برای رفع عطش مفید است و به هضم غذا کمک می کند. از این گیاه برای دفع باکتری های مضر نیز استفاده می شود. مصرف آن برای تقویت معده و کبد مفید است و برای بیماران تب دار و بی اشتها سودمند است، ولی مصرف آن برای مبتلایان به سنگ و کلیه و ناراحتی های مثانه توصیه نمی شود. این گیاه مقوی قلب و اعصاب بوده و برای درمان بواسیر مفید است. اثر ملین و مسهلی قوی دارد. برای تسکین دندان درد هم استفاده می شود.

فریز کردن ریواس

ریواس ها را شسته، قسمت چوبی و سفت آنها را جدا کنید و به قطعاتی درشت برش بزنید و در آب جوش به مدت دو دقیقه بجوشانید و بلافاصله آنها را در آب یرد بریزید. صبر کنید تا خنک شود سپس آنها را آبکش کرده و در نایلون فریزر قرار دهید، در آن را محکم ببندید و در فریزر قرار دهید. بدین صورت می توانید از آنها در حدود شش ماه نگهداری کنید.