افراد مسن که تمایل به انجام فعالیت های ورزشی دارند، اغلب بواسطه آسیب های استرین اسکلتی – عضلانی از فعالیت بازداشته می شوند. این مسئله تا حدودی بعلت زوال و وخیم تر شدن ویژگی های مکانیکی بافت های پیوندی است که از افزایش سن ناشی می شود. اثرات محافظتی تمرینات مقاومتی روی حفظ سفتی تاندون و لیگامنت و مقاومت نسبت به افزایش نیروها ممکن است احتمال بروز آسیب های استرین تاندونی را کاهش دهد. بعلاوه، از آنجاییکه تاندون ها ساختارهایی از بافت پیوندی هستند که عضله را به استخوان متصل می کنند، آنها می توانند بر سرعت انتقال نیروی انقباض عضلانی تأثیر بگذارند.
افزایش سفتی تاندون بوسیله تمرینات ورزشی مقاومتی که وابسته به توسعه سریع تر گشتاور مفصلی است بروز پیدا می کند. فعالیت های اساسی که نیاز به تولید سریع گشتاور مفصلی دارند، نظیر افزایش میزان تعادل بهمراه انجام فعالیت های ورزشی که در برگیرنده برنامه های تمرینات مقاومتی باشند می توانند بهبود یابند.
بنابراین، تمرینات ورزشی مقاومتی برای افراد مسن تر اثرات سودمندی را به همراه دارند، از طرف دیگر به سادگی قدرت عضله را افزایش می دهند.
اثرات سن روی ظرفیت عملکردی لیگامنت ها و تاندون ها
عدم پایداری مفصل در طی حرکت در مکانیک غیر طبیعی مفصل ایجاد می گردد. این دگرگونی در مکانیک مفصل ممکن است در اثر استرس های فزاینده روی ساختارهای مفصلی ایجاد گردد و منجر به زوال مفصل بیمار گردد.
استفاده از تمرینات مقاومتی برای حفظ قدرت و سفتی تاندونها در بزرگسالان ضرورتی ویژه دارد.